Sometimes things got to be destroyed
In the city you live among people, with enough diversity that everyone can find a group to connect with. The city also offers anonymity and places to hide. But even in your own hiding place, other people are never far away and the least that is expected, is that you don’t disturb your neighbors. Where then, do you go with your anger, your frustrations and your aggression?
My design is a visual expression of frustration, but it is also fragile and if you want it, if you need it, you may try to break it. Every crack changes the artwork and the shadows it casts. It becomes more raw and shows more emotion. I wish to challenge the law-abiding citizens to express their frustrations. Will they dare to take on the challenge?
This project was a application for RAUM Utrecht
In de stad leef je tussen de mensen, er is zoveel diversiteit dat iedereen een groep kan vinden om zich bij aan te sluiten, maar ook voldoende anonimiteit en plekken om je te verstoppen. Maar zelfs in je eigen verstopplek zijn andere mensen nooit ver weg en wordt er tenminste van je verwacht anderen niet tot last te zijn. Waar moet je naar toe met je woede, met je frustratie, met je agressie?
Mijn ontwerp is een visuele expressie van frustratie, maar het is ook kwetsbaar en breekbaar en als je wilt, als je het nodig hebt, mag je proberen het te kapot te maken. Met iedere nieuwe barst verandert het kunstwerk en de schaduw die het werpt, wordt het rauwer en laat het meer emotie zien. Ik wil de brave burgers uitdagen hun frustraties te uiten. Zullen ze de uitdaging aan durven gaan?
Dit project was een inschrijving voor RAUM Utrecht
